Забудуцца нягоды, ліхалецьці,
Зноў заквітнеюць вёсны на палях,
I толькі, можа, аб мінулым вецер
Ды сосны прашумяць на курганах.
Задрэмле вечар казкай старой маткі,
Закаласіцца ніў маіх прастор;
Расьсее ночка ў небе сінім гладкім
З Каўша свайго мільёны сьветлых зор.
I я дамоў, хоць змораны, вярнуся,
Каб маладую зьмену прывітаць,
Каб свае песьні роднай Беларусі
I прыдарожным соснам перадаць.
1936
|
|
